Gisteren was het zover. Uit handen van nota bene de Rector Magnificus Bas Kortman van de Radboud Universiteit Nijmegen kreeg ik mijn eerste exemplaar van het Honours Review uitgereikt. In dat blad staat mijn artikel gepubliceerd over onzekerheid in de wetenschap. Het is een betoog voor het niet voeren van een loopgraven-debat tussen wetenschappelijke disciplines, maar voor het voeren van een wederzijdse verkenning van elkaars, maar vooral de eigen, assumpties in het onderzoek.

Het publicatieproces heeft lang geduurd, maar het was het waard. De druk ziet er prachtig uit: dat blijft toch een stuk leuker dan een (mooi opgemaakt) velletje papier uit je eigen printer. Hieronder de samenvatting, of eigenlijk introductie, van het stuk. Binnenkort komt de opgemaakte versie op het internet te staan, dan volgt een korte update.

Onzekerheid is als een vervelend stukje kauwgom aan je vinger: als je het weg probeert te halen zit het, voordat je het weet, aan een andere vinger. Als je er geen aandacht aan besteedt, zit het zo in je haar. Net als kauwgom aan onze vingers, willen we liever niet te veel te maken hebben met onzekerheid. We roepen wetenschap aan om onze onzekerheid te sussen, maar die wetenschap kampt zelf ook met onzekerheidsproblemen. Dit essay zal gaan over één van de problemen van onzekerheid waar wetenschappers mee te maken hebben. Dit zal gebeuren aan de hand van een voorbeeld uit de maatschappij-wetenschappen: het methoden-debat tussen sociologen en antropologen aan de Radboud Universiteit in Nijmegen.