Afgelopen donderdag, de dag voordat ‘De Grote Donorshow’ uitgezonden werd, zat ik in het Chassé-theater in Breda naar de Lama’s te kijken. Een briljante show vond ik het, met in hoog tempo bijzonder actuele grappen. Ook het moordspel werd natuurlijk gespeeld. Voor hen die de Lama’s niet kennen; in het moordspel wordt een moordenaar, een locatie en een moordwapen gekozen in overleg met het publiek. De eerste speler staat op het podium, dus weet alles. De andere spelers horen echter niet waar, hoe en door wie de moord gepleegd werd en moeten dit, de een na de ander, proberen te raden. De spelers mogen alleen gebaren gebruiken om elkaar informatie te geven.

Je raadt het al: het moordwapen was deze avond een ‘donornier’. Patrick Lodiers, de presentator van zowel de Lama’s als van De Grote Donorshow, kon er hartelijk om lachen. En dat is natuurlijk omdat hij al wist dat de Grote Donorshow niet zo ver zou gaan als waar iedereen bang voor was.

Het blijkt dat zo’n donornier heel goed in staat is om een boodschap over te bregen. De Lama’s waren er vooral grappig mee. Humor die een avond later moeilijk te vinden was. Maar de boodschap kwam des te beter over. Want dat is wel gelukt, het overbrengen van de boodschap. Op het moment dat bekend gemaakt zou worden, wie de donornier zou krijgen van ‘Lisa’, werd de show bruut onderbroken. Onderbroken met weer een uiteenzetting over hoe groot het tekort aan donororganen precies is. De donornier was in staat om de aandacht goed vast te houden.

Ik vind het, zeker achteraf, een fantastisch initiatief van BNN. Door de spelshow-opzet kregen ze heel Nederland, zelfs de wereld er omheen, op de achterste benen. Iedereen denkt er nu weer over na. Hoewel we naar mijn mening een beetje moeten oppassen te snel aan te nemen dat het voor iedereen normaal is om zijn of haar organen af te staan, is het goed dat er steeds meer aandacht voor komt. Toen ik in het ziekenhuis werkte werd het voor mij in ieder geval vrij duidelijk waar mijn organen horen als ik er zelf niet meer ben. Ik zag op de nierafdeling een poster met daarop de tekst: “Don’t take your organs to heaven. Heaven knows where they need ’em”. En zoals een vriend gisteravond zei: “Als er iets is dat ‘ik’ ben, dan zit het in ieder geval niet in mijn nier.”

En zo is het maar net, denk ik.