Deze week heeft voor mij een beetje een onduidelijke status. Ik heb nog geen colleges en hoef ook nog niet te werken. Toch ben ik al een paar dagen naar de universiteit gegaan. Een tweetal artikelen wilde ik afronden, en evenveel presentaties moesten voorbereid. Ik doe dat soort dingen liever in alle rust, zonder tijdsdruk dus, zodat ik tijdens het werk met het grootste gemak in de zon kan gaan zitten met een beker koffie of een boek waar mijn interesse plotseling naar uit gaat. Het werk vordert langzaam, gestaag en dus bijzonder prettig.

Vandaag waren er inmiddels meer mensen terug van vakantie. Maar ze leken niet bijzonder uitgerust. Sterker nog: ik vond het opvallend hoe hard ze gewerkt hadden tijdens hun vakantie. De één was druk aan het werk geweest in een nieuw huis. Er was hard gewerkt. In ieder geval zouden er nu geen vuile handen meer gemaakt hoeven te worden, maar helemaal klaar was het nog niet. Aan het einde van ons gesprekje werd dan ook verzucht: ik heb nu het gevoel dat ik aan vakantie toe ben.

Een ander had het veel te druk gehad met deadlines om vakantie te houden, terwijl die eigenlijk wel gepland was. Maar, door vermoeidheid was er van produktief werken ook weer niet al te veel terecht gekomen. De deadlines liggen er dus nog steeds, het aantal werkloze dagen was bijzonder klein en de vermoeidheid was er nog steeds.

Ook ik moet bekennen dat ik mijn vakantie bepaald niet geheel werkloos doorgekomen ben. Maar het was wel vakantie. Al met al ben ik er toch bijna drie weken tussenuit geweest. Natuurlijk nog altijd veel gelezen en gezien, maar wel andere dingen dan normaal en in ieder geval geheel ongedwongen. Heerlijk. Ik heb dan ook weer helemaal zin in de drukte die ik me ongetwijfeld weer ok de hals zal halen.

Dit alles zette me aan het denken. Als iemand in loondienst is en ziek wordt tijdens zijn of haar vakantie, dan is het zo geregeld, dat de ziektedagen niet van de vakantie-dagen afgaan. Anders gezegd: iemand die ziek wordt tijdens de vakantie mag de zo verloren gegane dagen later nog ‘inhalen’. Dit is natuurlijk, omdat we er niet direct iets aan kunnen doen als we ziek worden. Maar is dat niet hetzelfde met werken in onze drukke tijden? Die druk komt toch ook voor een deel van buitenaf?

Zullen we dan nu ook maar afspreken, dat als iemand per ongeluk werkt tijdens zijn of haar vakantie, dat die dagen later ook ingehaald mogen worden?