Karel Kuilman schreef een paar maanden geleden met de grootst mogelijke afschuw over de ontgroeningsperiode van zijn zoon. Zijn zoon wilde lid worden van het Delftsch Studenten Corps (DSC) en moest om lid te mogen worden stevige vernederingen ondergaan.

Veel ophef ontstond rondom deze zaak. En terecht natuurlijk, als je het mij vraagt. De vereniging van oud leden van het Delftse Corps besloot een onderzoek in te stellen. Zij hebben nu hun conclusie verwoord en stellen dat leden van het Delftsch Studenten Corps bij de ontgroening van kandidaat-leden in september dit jaar „op of over de rand van het aanvaardbare gegaan” zijn.

Gelukkig, het valt toch nog mee. Maar wat was er ook alweer gebeurd?

Mannelijke eerstejaars werden met gebonden handen in een kooi opgesloten en werden aan een schandpaal gezet. Ook moesten ze langdurig kaarsen in de mond houden en rauwe eieren stukbijten. Sommige kandidaten moesten gaan zitten in een afgesloten kist die was gevuld met ijswater.

Als dat allemaal op de rand van het aanvaardbare kan zijn, dan kan ik niet anders concluderen dat ook de oud-leden van het Delftsch Studenten Corps er een heel raar beeld van wat aanvaardbaar is op nahouden.